Weekendje Warschau

Ons eerste weekendje weg! We vertrokken om 23.00 uur vanuit Vilnius met de bus richting Warschau met 9 personen. In eerste instantie had ik niet veel van de busreis verwacht aangezien een retourtje maar 34 euro koste! Maar dat veranderde al snel toen de bus begon te rijden. We kwamen erachter dat iedereen zijn eigen tv schermpje had met touchscreen waarop je films kon kijken, muziek kon luisteren en internetten! Ik moet zeggen dat die ontdekking wel het hoogtepunt van de hele reis was! Tot zover dus mijn trip naar Warschau!

Na wat overpeinzingen besef ik dat jullie misschien ook willen weten hoe het in de stad zelf was. Maar die bus zeg, phoe!

Het enige nadeel was dat we niet echt lekker konden slapen. Wat dus betekende dat we na 7 uur rijden om 6 uur s'ochtends als een stel zombies de bus uit stapten in Warschau en geen idee hadden waar we naartoe moesten. Alles was natuurlijk dicht, dus na een broodje en koffie te hebben gehaald op het centraal station zijn we maar in de wachtruimte gaan zitten.

We hadden erg veel geluk dat er een Pools meisje mee was. Zij woont ook op de campus en was maar 1 keer in Warschau geweest dus dat wilde ze nog wel een keer zien. Na ongeveer twintig hostels te hebben afgebeld had ze eindelijk beet en kregen we het adres door waar we onze spullen konden afleveren.

Het hostel lag precies tussen het station en het centrum in, dus een betere plek hadden we niet kunnen bedenken. Behalve dat het er wel een beetje uit zag als een achterbuurt, en de ingang van het hostel in een vies donker steegje was. Bij binnenkomst moesten we eerst met een soort sovjet lift omhoog naar de vierde verdieping. Aangezien je handmatig de deuren moest openen en sluiten en het ding bij opstijgen kraakte en zoemde en klonk alsof we elk moment in een Abeltje-avontuur terecht konden komen, ben ik erg blij dat we dat overleefd hebben.

Maar niet alleen de lift kraakte. We sliepen met z'n 9en op een kamer en telkens als iemand zich omdraaide klonk dat alsof de hele jostiband tegelijk naast je bed in je oor stond te tetteren. Maar aan de andere kant was het ongeveer 20 euro voor twee nachten inclusief ontbijt dus we mochten niet klagen. En bij ontbijt moet je niet denken aan warme croissantjes en gebakken roerei, maar een een keuze tussen brood met jam of cornflakes, waar trouwens helemaal niets mis mee is.

Toen we in het hostel kwamen is de hele groep meteen op bed gaan liggen om er vervolgens de eerste 6 uur niet meer uit te komen. Daarvoor was ik niet naar Warschau gekomen dus Ruth en ik zijn meteen samen op stap gegaan en hebben samen de stad verkent. Nadat we de achterbuurt hadden verlaten (een typische buurt waaraan je meteen denkt als je het woord Oost-Europa hoort), kwamen we in de hoofdstraat terecht die naar het centrum liep. En dat maakte nogal verschil. We kwamen erg mooie en erg grote gebouwen tegen en het bleek dat ze daar dus zelfs gewoon cultuur en geschiedenis hebben!

Ook tijdens de gratis tour die we daarna met z'n alle hebben gevolgd zagen we erg mooie dingen. De helft van de groep kwam alleen niet verder dan de helft van de tour vanwege onderkoelingsverschijnselen, maar ik moet zeggen dat ik me prima vermaakt heb in m'n thermo ondergoed van de Action.

Toen de tour eindelijk voorbij was na drie uur hebben we de rest van de groep opgezocht en zijn we verkleumd een restaurant ingegaan. En dat was me nogal een restaurant zeg! Voor maar 20 Zlotyes (De munteenheid van Polen die ik maar gewoon "Polish Money" bleef noemen) ongeveer een euro of 6, kreeg je een bord met een doorsnede van minstens 50 centimeter een een stapel eten zo groot dat die waarschijnlijk vanuit de ruimte te zien was. En behalve enorm veel was het ook echt heel goed. Zelfs toen ik uit mijn broek barstte leek mijn stapel traditionele Poolse kip met kaas nog net zo groot als toen ik begonnen was.

Na het restaurant zijn we terug gegaan naar het hostel waar sommige een dutje deden en zich opmaakte om uit te gaan. Ik en Serkan besloten dat we liever wat eerder naar bed gingen om de volgende dag lekker op tijd op stap te gaan en het Museum of Warschau Uprising te bezoeken. En dat was zeker geen verspeelde moeite! Er waren erg veel interessante dingen te zien over de tijd van Polen onder het Nazi regime.

Helaas hebben we hierdoor wel moeten missen hoe de meiden en twee Franse jongens in een enorm winkelcentrum 6 uur lang schoenen hebben uitgezocht, maar je moet er wat voor over hebben. Toen wij ons vleugje cultuur weer hadden opgesnoven en Symbad (een meisje uit Kazachstan) zes, nee serieus jongens, ZES paar schoenen! rijker was, zijn we allemaal naar het Cultural Palace gegaan. Dat is het grootste gebouw van heel Warschau, gebouwd door Stalin om de de macht van de Sovjet unie te laten zien. Je kon met de lift helemaal naar boven en daar had je een ongelooflijk uitzicht over de stad.

De laatste dag hebben we nog wat rond gelopen door de stad en konden we helaas geen museums meer bezoeken omdat die op maandag gesloten zijn. Wel hebben we s'avonds nog lekkere Poolse dumplings gegeten en hebben we ons daarna maar weer klaar gemaakt om weer 7 uur lang films te kijken en muziek te luisteren in de bus.